...

Nie było mnie tutaj pół wieku... albo i więcej... W miejscu, od którego kiedys zaczynałam poranek...

Zebrało mi sie na refleksje i postanowiłam przypomniec sobie te cztery lata z blogiem.... Cztery lata, niesamowite. Nie ukrywam, ze czytając swoje wpisy nie raz pojawił się uśmiech na buzi, łzy zaszkliły w oku, ze smiechu równiez.... Cieszę się, że człowiek tylko raz może przeżyć pewne chwile...  I dzięki nim teraz patrzę inaczej na życie. Szanuję: nas, miłość... Jestem bardziej dorosła..

Najbardziej zasmuciło mnie, że nie ma już osob, z którymi kiedyś wymieniałam się codziennymi komentarzami....  Każdy z nich pisze swoją codzienność juz pewnie w innym miejscu...